Het station gold als het station van de High Society, dit vanwege de aanwezigheid van voorname, al dan niet adellijke families in directe omgeving. De grond was toentertijd eigendom van de familie Sandberg. Zij lieten door het bos een grindweg naar het station aanleggen (de Essenburgweg) en hadden een alleen voor hen toegankelijk hekje naar het perron. Ook de burgemeester van Harderwijk, had middels eigen weg en hekje toegang.

Het stations-gebouw is een uniek Centraal spoorwegstation en is uitgevoerd in de kleinste klasse. Het ligt tussen Harderwijk en Nunspeet en had tot in de jaren zestig van de twintigste eeuw ook nog een rangeer spoor ten behoeve van de bosbouw. De omgeving is zeer bosrijk en dat maakte het station ook uniek. Het station ligt samen met een paar huizen vrij ver van het dorp midden in de bossen.

Nadat de NCS was opgegaan in de Staatsspoorwegen in 1919 bleef het station bestaan. Ook toen NS in 1938 werd opgericht bleef het station open.

Na de Tweede Wereldoorlog moest het station het vooral hebben van vakantiegangers en de NS-Dagtochten, waarbij voor wandelaars in de uitgestrekte bossen routes werden uitgezet.

Het station is in 1974 op de monumentenlijst geplaatst, maar toen niet gesloten, omdat er een servituut op zou rusten. Toen na de oorlog de spoorwegen het station wilden opheffen, heeft de familie van Voorst van Beesd als eigenaar van Huize Hulshorst aangedrongen op het nakomen van het servituut.

Aangezien het station op zo'n 3 kilometer van het centrum van Hulshorst ligt, moest het station het de laatste decennia vooral van het toerisme hebben. Uiteindelijk verdween het station op 31 mei 1987 uit het spoorboekje, toen er door de opening van Amersfoort Schothorst geen tijd in de dienstregeling meer over schoot voor een stop in Hulshorst.

Het stationsgebouw doet nu dienst als woning. Het gele gebouw rechts is een onderstation.